ขานาง
Homalium tomentosum (Vent.) Benth.
(FLACOURTIACEAE)

              หางนกยูงกำมะหยี่หญ้าฝรั่น            แจงจุหลันกุหลาบแลล้วนแต่หนาม
        มะเดื่อดูกลูกมะงั่วนมงัวงาม                  ม่วงมะขามขานางกรวยกร่างไกร…”
                                                                                      นิราศลอนดอน : หม่อมราโชทัย

        ขานาง หรือบางที่ก็เรียกกันว่า ช้างเผือกหลวง เปลือย เปื๋อยนาง ลิงง้อ ตามภาษาท้องถิ่นในแต่ละถิ่นนั้นๆ เป็นไม้ต้นขนาดใหญ่  ผลัดใบ สูง 5- 40 เมตร เปลือกต้นเรียบ
บาง สีเทาแกมขาว ใบ เดี่ยว เรียงสลับรูปไข่กลับถึงรูปขอบขนานแกมรูปไข่กลับ  โคนใบรูปลิ่ม   ปลายใบมนกลมหรือมีติ่งหนาม ดอกช่อสีเหลืองแกมเขียว ออกเป็นช่อยาวแบบ
ช่อเชิงลด ห้อยลง กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกันเป็นรูปกรวย มีขน กลีบเลี้ยงและกลีบดอกรูปขอบขนานแกมรูปแถบ มีขนยาว ขยายพันธุ์โดยการ เพาะเมล็ด  ตอนกิ่ง

        ขานางมีประโยชน์มากมาย ใช้ทำคาน เกวียน เครื่องเรือน คราด และกระดาน หรือแม้แต่ยาพื้นบ้าน ในจังหวัดสุรินทร์ ใช้ต้นต้มน้ำดื่ม เป็นยาแก้อัมพฤกษ์ อัมพาต มีถิ่น
กำเนิด  เอเซียตะวันออกเฉียงใต้