ดังนั้นยิ่งคนที่มีกำลังสมาธิสูงขึ้นเท่าใดประสิทธิภาพในการใช้กำลังสมาธิเพื่อ
ออกกำลังกายจะมีประสิทธิภาพที่ดีขึ้นด้วย 
แล้วการเผาผลาญอาหารจะทำได้ดีและมีประสิทธิภาพที่ดีขึ้นด้วย 
แล้วหากสามารถทำสมาธิได้ทั้งวันแล้วยิ่งถ้าสามารถปล่อยให้มือเคลื่อนไป
เคลื่อนมาได้โดยปล่อยไว้เฉย ๆ  ได้  จะทำเท่ากับเป็นการออกกำลังกายไปในตัว 
ซึ่งวิการนี้จะเหมาะสมสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย 
แต่สิ่งที่ต้องระวังอย่างหนึ่ง  คือต้องหมั่นทำวิปัสนากรรมฐานไปด้วย 
ซึ่งการทำสมาถะทำให้จิตนิ่งอยู่แล้ว 
เพียงเบี่ยงเบนความสนใจจากจุดเดิมให้มาเป็นการสำรวจการกระทำของตนก็จะ
เปลี่ยนจากสมาถะมาเป็นวิปัสนากรรมฐานได้ในทันที

            นี่จึงเป็นประโยชน์ของการทำสมาธิ 
แต่ว่าการทำสมาธิซึ่งเกิดขึ้นกับผู้เขียนเท่านั้น 
คือผู้เขียนจะมีอัตราการเผาผลาญอาหารได้ดีกว่าเมื่อก่อนอย่างมาก 
ทำให้ความต้องการอาหารมากกว่าปกติหากต้องใช้กำลังสมาธิมาก ๆ 
แต่หากเป็นการทำสมาธิเพื่อการพักผ่อนหรือการใช้กำลังสวมาธิทำเพื่อตนเองก็จะ
ใช้กำลังสมาธิไม่มาก 
นั่นหมายความว่าหากใช้กำลังสมาธิทำอาณาปานสติแล้วอยู่เฉย ๆ 
ไม่ทำอะไรเพิ่มเติมจากนั้น  จะให้ผลของการเผาผลาญอาหารน้อย 
เพราะเป็นการทำสมาธิเพื่อพักผ่อนจึงใช้อาหารน้อย 
แล้วสามารถอยู่ได้ด้วยอาหารเพียงมือเดียวต่อวันได้

       เมื่อการทำสมาธิเป็นการออกกำลังกายไปด้วยในตัว 
จึงเท่ากับโรคที่เกิดขึ้นแล้วมีผลจากการไม่ออกกำลังกาย  เช่นโรคหัวใจ 
โรคเส้นเลือดตีบ  หากมีอยู่แล้วโรคเหล่านั้นจะค่อย ๆ  หายไปเอง 
หรือหากไม่เคยมีโรคเหล่านี้ก็จะไม่มีความเสี่ยงที่จะทำให้โรคเหล่านี้เกิด
ขึ้น  อีกอย่างระบบการขับถ่ายก็จะดีขึ้นกว่าเดิมด้วย 
เพราะเมื่อหัวใจสูบฉีดเลือดมากขึ้น  แต่หัวใจไม่ได้ทำงานหนักมากเกินไป 
หัวใจจะเต้นเร็วขึ้นอีกนิดหน่อย 
สภาพนี้จะทำให้ระบบการขับเหงื่อทำงานได้ดีขึ้น 
เหงื่อจะถูกขับออกจากร่างกาย 
ซึ่งจะเป็นการขับของเสียซึ่งร่างกายไม่ต้องการให้ขับออกไปทางเหงื่อให้ง่าย
ขึ้นด้วย  ภูมิต้านทานโรคก็จะดีขึ้นด้วย

              ประโยชน์ของการทำสมาธิจะมีประโยชน์ทางด้านนี้ด้วย 
อันที่จริงแล้วสมาถะหรือสมาถะกรรมฐานถือว่ามีประโยชน์มาก 
แต่มีข้อเสียอยู่อย่างเดียวเท่านั้นและเป็นข้อเสียที่ร้ายแรงและสำคัญ 
คือทำให้อนุสัยในจิตและสันดานในสมองที่ฟุ้งออกมาเข้าไปควบแน่นสะสมให้มีมาก
ขึ้น 
จะทำให้เกิดความสงบซึ่งเกิดเป็นสงบที่เกิดขึ้นอยู่ในสภาพของการตกอยู่ใน
ภวังค์ 
แล้วในขณะเดียวกันก็เป็นการกระตุ้นให้อนุสัยในจิตและสันดานในสมองที่ควบแน่น
จะฟุ้งออกมามากขึ้นแล้วจะเกิดความฟุ้งซ่านตามปริมาณอนุสัยและสันดานที่ฟุ้ง
ออกมาในรูปผลกระทบทางด้านจิตใจ 
ฟุ้งออกมาเท่าไรความรู้สึกก็จะรุนแรงเท่านั้น 
จึงต้องทำวิปัสนากรรมฐานเพื่อทำสิ่งที่ฟุ้งออกมาให้เกิดความบริสุทธิ์จะได้
ไม่เกิดควาสมฟุ้งซ่านจากการฟุ้งของอนุสัยและสันดานนั่นเอง

             นี่จึงเป็นเหตุผลที่เพียงพอมากแล้วที่จะทำให้เราหันมาสนใจการปฏิบัติธรรมอย่าง
จริงจัง 
เพราะการทำสมาธิยังสามารถแก้ไขปัญญาสำหรับคนที่ไม่มีเวลาออกกำลังกาย 
ให้มีเวลาออกกำลังกายควบู่กับการทำงานประกอบอาชีพในชีวิตประจำวันด้วย 
ประโยชน์ของการทำสมาธิจึงมีอยู่มากมายมหาศาลสุดประมาณนั่นเอง